ETLER HAKKINDA
Otla beslenen kasaplık h
ayvanların etleri leziz olur.
Genç h
ayvanların etleri jelâtin gibi yapışkan olur.
Kart h
ayvanların etleri sert ve elyaflıdır.
Kümes h
ayvanlarının etlerine de (Beyaz et) ismi verilir.
Yenmeye elverişli av h
ayvanlarının etleri kuvvetli ve ağır olduklarından, sıhhati yerinde olanlar için muvafıktır. Hafif midelilere gelmez. Bu etlerin renkleri de koyudur.
Sığır eti — Az tuzlu olduğundan, bazı hususî rejimlere uygundur.
Beyin — Dana ve
koyun beyinleri gıda maddesi nisbetiyle,
yumurta sarısına muadildir. Hastalıktan yeni
kalkanlara (nekahet devrinde) bulunanlara ve asabî hastalıklara faydalıdır.
Soğuk et (Söğüş) — Bu da, sıcak et derecesinde kuvvetlidir. Lâkin, tuz vesair baharatla yemelidir.
Az pişmiş et (Saignante) — Barsaklara zararlıdır. Bu sebepten az ve ender yemelidir.
Beyaz etler ise, barsaklara daha mülâyimdir.
Sığır ve benzeri etler — Bedenen çalışanlara ve
koyun eti ise fikren çalışanlara uygundur.
Kuzu eti — Çok hafif, hazmı kolay, lâkin biraz mülâyimdir. Kemiklerdeki ilikler ise kansızlara (= fakrüddem) ve benzerleri solgunlara yarar.
Dana eti, memuriyetleri başında, kalemlerden çıkmıyarak fikren çalışanlara daha uygundur.
Dana,
koyun ve
kuzu ciğerleri, çok besleyici, ayni zamanda kolay hazmedilir. Halbuki,
sığır ciğeri ağır ve hazmı zordur. Koyun ve
kuzu ciğerlerinin yenmesi, kansızlığa düşmüş olanlara en tesirli ilâçtır. Bunların, ızgara ve cızbızı yapılmalıdır. Tavası muvafık değildir. Kara
ciğer ızgara pirzolasına devam edenler çabuk kan zayiatını telâfi ederler. Ve renkleri yerine gelip gülgûnî olurlar.
Dana ve
koyun böbrekleri pek hazımlı ve besleyicidir.
Paçalar, gıda itibariyle çok kuvvetli olmakla beraber, hazımları güçtür.
Sığır dili — Bu da besleyicidir ve mideye ağırlık vermez.
Doktorlar, ancak (Pathologique) hallerde, yani bazı hususî zamanlarda, hastalarına çiğ et yemesini tavsiye ederler. Umumiyetle, etlerin ızgaraları tercih edilir. Bunların yaydıkları kokular da iştihayı çekerler.
Haşlama etler, kuvvetli besleyici maddelerini ve azot hassalarını kaybettiklerinden, hastalara yalnız et suları verilmelidir.
Füme (tütsülenmiş) et çok hafif olduğundan mide rahatsızlığına ve hazımsızlık çekenlere elverişlidir.
Konserve etlere gelince : Kati ihtiyaç görülmedikçe, konserve etlere iltifat edilmemelidir.
Fazla et
yemek; doktorlukça da anlaşıldığına göre, damar sertliği ve romatizmaya sebep olmaktadır. Aynı zamanda kabız ve barsak rahatsızlıklarını getirmektedir.
Etler sıcaktan ve rutubetten çabuk bozulduklarından daima soğuk bir yerde ve buzdolaplarında muhafaza edilmelidir.
Etler, yaz mevsiminde bir gün, ilk ve sonbaharda 3 gün, kışın ise 5 gün, tazeliklerini muhafaza ederler.