Yer
elması
https://www.sabah.com.tr
Patatese benzeyen kök sapları
zeytinyağı ile pişirilip
yemek yapılır. Lezzetli ve besleyici bir sebzedir. Yer
elmasının yetiştirilme şekli
patatesi anımsatırken; tadı, turp ve
enginara benzemektedir ve bu tadın oluşmasına neden olan etken, yapısında barındırdığı insülin maddesidir. İçeriğinde nişasta barındırmaması nedeni ile şeker hastalarına önerilen bir sebzedir. Anayurdu Am
erika kıtası ve özellikle Kanada olan yer
elması, 17. yüzyılda Avrupa'ya getirilmiş, oradan birçok ülkeye yayılmıştır.
Boyu 1.5-2 metreye kadar uzayabilen yer
elması bitkisi ayçiçeğine benzer. Ancak yaprak ve çiçekleri daha küçüktür. Bileşikgiller familyasından olan yer
elması, ağustos-eylül ayları arasında sarı renkli gösterişli çiçekler açar. Bir süre sonra bitkinin toprak üstündeki kısımları çürümeye başlar. Yer
elmasının toprağın altındaki yumruları ekim ayından itibaren hasat edilmeye başlanır. Yer
elması yumruları, bej, kahverengi, kimi zaman da pembe turuncu renkli olur ve
patatesi andırır.
Bakım gerektirmeyen, iklim ve toprak konusunda da seçici olmayan yer
elmasının yetiştirilmesi son derece kolaydır. Hasattan sonra toprakta kalan küçük yumrular bir sonraki yılın ürününü oluştururlar. 'Kanada Patatesi' ve 'İsrail Enginarı' olarak da bilinen bitkinin yamru yumru, dallı budaklı kökleri vardır. Avrupa'da üretilen yer
elmasının sadece yüzde 10'luk kısmı Fransız'lar tarafından yiyecek olarak tüketilir. Kalan kısmı h
ayvansal gıda olarak kullanılır.
Eti oldukça sert olan ve tadı
enginarı andıran yer
elmasının, yapısında nişasta bulunmaz ve kalorisi de sıfıra yakındır. Besin değerleri
patatese yakındır. Fosfor ve potasyum açısından çok zengin olan yer
elması aynı zamanda oldukça besleyicidir.